پیام خوزستان - آخرین خبر / علی حاتمی را، که اگر امروز در میان ما بود 82ساله می‌شد، یک «معمار حافظۀ ملی» دانست. او تاریخ را روایت نمی‌کرد، بلکه آن را با وسواسی هنرمندانه بازمی‌ساخت و گذشتی باشکوه و حسرت‌بار می‌آفرید. حاتمی با تکیه بر دیالوگ‌های آهنگین، معماری دقیق و آداب و رسوم فراموش‌شده، جهانی خیالی اما باورپذیر پرداخت که در نگاه مخاطب ایرانی، از خودِ تاریخ، واقعی‌تر رخ می‌نماید.
آثار او، موزه‌ای‌ست متحرک، از سنّت‌های از دست‌رفتۀ ایران؛ سنّت‌هایی که شاید هرگز بدان‌سان وجود نداشت، اما او آن را با چنان جزئیاتی برساخت که به بخشی جدایی‌ناپذیر از خاطرات جمعی ما بدل گشت. میراث ماندگار او نه فیلم‌هایش، که همین حافظۀ مشترکی‌ست که برای ما به یادگار گذاشت.