بزرگنمايي:

پیام خوزستان - نظرمراجع محترم تقلید درباره استفراغ کردن عمدی روزه دار را دراینجا بخوانید.
نظر مقام معظم رهبری
هرگاه روزه‌‌ دار عمداً قَى کند اگر چه به‌واسطه‌ ى بیمارى و مانند آن ناچار به این کار باشد، روزه‌اش باطل مى‌‌شود ولى اگر سهواً یا بى‌اختیار قى کند اشکال ندارد.
اگر در هنگام آروغ زدن چیزى در دهانش بیاید باید آن را بیرون بریزد و اگر بى‌اختیار فرو رود روزه‌اش صحیح است.
اگر روزه‌دار به جهت حالت تهوّع، قَى کند؛ روزه‌‏اش چه حکمى‌ دارد؟
اگر بى‌اختیار باشد، اشکال ندارد؛ ولى اگر از روى عمد باشد، روزه را باطل مى‌‏کند.
نظر آیت الله مکارم شیرازی
قى کردن از روى عمد روزه را باطل مى کند، هرچند براى نجات از مسمومیّت و درمان بیمارى و مانند آن باشد، ولى قى کردن بدون اختیار یا از روى سهو روزه را باطل نمى کند.
اگر فردی به طور عمد در ماه رمضان قی کند(مانند فرو بردن انگشت در دهان) و موجب باطل شدن روزه شود آیا فرد باید کفاره آن روز را بپردازد یا نه فقط قضا کافیست؟
اگر عمداً باشد علاوه بر قضا کفاره هم دارد. 
مطابق نظر آیت الله سیستانی
هرگاه روزه‏دار عمداً قی (استفراغ) کند هرچند به دلیل مرض یا برای نجات از مسمومیت و مانند آن ناچار به این کار باشد، روزه‏اش باطل می‌شود ولی اگر سهواً یا بی‌‌اختیار قی کند، اشکال ندارد.
اگر فرد در شب چیزی بخورد که می‌داند به علّت خوردن آن، در روز، بی‌‌اختیار قی می‌کند، روزه‏اش صحیح است.
اگر روزه ‏دار بتواند از قی کردن خودداری کند، چنانچه خود به خود انجام شده است به گونه‌‌ای که عرفاً نگویند فرد، خودش را وادار به قی کردن نموده لازم نیست از آن جلوگیری کند و روزه‏اش صحیح می‌باشد.
طبق نظر آیت الله صافی گلپایگانی
هر گاه روزه‎دار عمداً قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‎اش باطل می‎شود، ولی اگر سهواً یا بی‎اختیار قی کند، اشکال ندارد.
اگر در شب چیزی بخورد که می‎داند به واسطه خوردن آن، در روز بی‎اختیار قی می‎کند، احتیاط واجب آن است که روزه آن روز را قضا نماید.
اگر روزه‎دار بتواند از قی‌کردن خودداری کند، چنان‌چه برای او ضرر و مشقت نداشته باشد، باید خودداری نماید.
اگر مگس در گلوی روزه‎دار برود، چنان‌چه ممکن باشد، باید آن را بیرون آورد و روزه‎اش باطل نمی‎شود، ولی اگر بداند که به واسطه بیرون‌آوردن آن، قی می‎کند واجب نیست بیرون‌آوردن و روزه‎اش صحیح است.
اگر سهواً چیزی را فرو ببرد و پیش از رسیدن به شکم یادش بیاید که روزه است، چنان‌چه ممکن باشد باید آن را بیرون آورد، و روزه‎اش صحیح است.
اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ‌زدن، چیزی از گلو بیرون می‎آید، نباید عمداً آروغ بزند بلکه اگر احتمال بدهد بنابر احتیاط واجب آروغ نزند.