پیام خوزستان - عصر ایران- در مرور دهمین ماه سال کهنه (1402 خورشیدی) و در میان اخبار ریز و درشت و داخلی و خارجی یا سیاسی و فرهنگی در 4 روز از این 30 روز بیشتر باید درنگ کرد.
نخست: چهارم دی ماه که سپاه پاسداران از ترور سردار مسوول تدارکات و پشتیبانی جبهه مقاومت در سوریه خبر داد و ناظران از آن به عنوان تلاش دیگر اسراییل برای درگیر کردن ایران در جنگ منطقه یاد کردند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
اتفاقی که جمهوری اسلامی از نیمه مهر و به رغم حمایت از مردم غزه هوش‌مندانه از آن پرهیخته بود و بعدتر نیز اجتناب کرد و تحریک نشد.
واقعه دیگر 13 دی ماه و انفجار تروریستی در مسیر گلزار شهدای کرمان در مراسم سالگرد سردار سلیمانی بود که جان نزدیک به 100 نفر از هم میهنان کرمانی را گرفت. آنان نه تنها برای گرامی داشت یاد سردار سلیمانی در راه بودند که چهارمین سالگرد قربانی شدن شماری از تشییع کنندگان در سال 1398 هم بود که زیر دست و پای جمعیت جان خود را از دست داده بودند.
تمرکز نیروهای امنیتی بر مراسم مصلای تهران ظاهرا موجب غفلت از کرمان شده بود حال آن که وقتی هدف داعش شهروندان عادی باشد باید پیش بینی می شد مراسم کرمان را هم می توانند مد نظر داشته باشند.
هر چند درباره هویت تروریست ها اطلاع رسانی دقیق صورت نپذیرفت ولی گفته می شود این بار هم از تاجیکستان آمده بودند و بدین ترتیب به رغم تصوراتی که پخش مکرر ترانه های فارسی زبان از تاجیکستان و از تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی ایجاد کرده تاجیکستان به کانون پرورش نیروهای تروریستی داعش تبدیل شده و این گمانه هم وجود دارد که طالبان در افغانستان از آنان به عنوان نیروهای پیمان‌کار خود استفاده می کنند تا مسوولیتی متوجه خودشان نباشد که اصرار دارند در قالب یک دولت شناخته شوند و جهان آنان را به مثابه گروه تروریستی نبیند.
همین تحلیل درباره عملیات تروریستی اخیر در روسیه هم شنیده شده و هویت هر 4 تروریست تاجیک است در حالی که پوتین اصرار دارد به اوکراین نسبت دهد و از اوکراینی ها انتقام بگیرد! طالبان با عملیات تروریستی در خارج از خاک خود یک پیام روشن برای همسایگان و قدرت های منطقه ای دارد: امنیت می خواهید؟ ناچارید ما را به رسمیت بشناسید و نمی توانید نادیده بینگارید!
دهمین ماه سال اما برای روزنامه‌نگاران و خصوصا کسانی که به صورت حرفه‌ای و مستقل این کار را دنبال می‌کنند و نیروی دستگاه پروپاگاندای جریان رادیکال حاکم نیستند روز شیرین و دل‌چسب هم داشت و آن 24 دی بود که خبر رسید قرار باز‌داشت دو خبرنگار جوان - نیلوفر حامدی و الهه محمدی - که بعد از اطلاع رسانی و تهیه گزارش از آیین‌های مهسا(ژینا) در تهران و بیمارستان و زادگاه او زندانی شده بودند به وثیقه 10 میلیارد تومانی تبدیل و هر دو آزاد شدند.
همکاران و بستگان و دوستان این دو دختر صحنه‌های عاطفی تاثیرگذاری در مقابل درِ زندان اوین ثبت کردند و با این حال چون لحظاتی شال از سر این دو افتاد همان عکس را یکی دو خبرگزاری خاص که با زندان‌بانان بیشتر هم‌ذات‌پنداری دارند تا با روزنامه‌نگاران خبرسازی کرده و مدعی بازگرداندن آن دو شدند و خانواده‌ها و دوستان شان را نگران کردند اما سخن‌گوی قوه قضاییه این ادعا را صراحتا رد کرد و همچنان بیرون و منتظر حکم نهایی‌اند و یکی به تحریریه روزنامه خود (شرق) هم بازگشته است.
تصاویر این دو در صفحه اول روزنامه های مستقل و نه بر سفره بودجه های دولت و عمومی نشسته نقش بست و رسانه هایی که کعمولا تریبون دیگران اند و کمتر به خود می پردازند این بار ترجیح دادند از خودشان بگویند و تصویر اول‌شان نه فلان کار به دست که دو خبرنگار آزاد شده باشد.

چهارمین رخداد در 26 مین روز دی که جای درنگ و تامل دارد حمله متقابل پاکستان به خاک ایران است که گویا تلفاتی هم داشته است.
ایران بعد از پرتاب موشک به پایگاه های گروه های تروریستی همسایه غربی (عراق) و احتمالا برای آن که نشان دهد این اقدام در چارچوب تدابیر امنیتی است و تهدیدی علیه هیچ کشور همسایه نیست موشک هایی هم به سوی مقر گروه «جیش العدل» در پاکستان پرتاب کرد. واکنش اسلام‌آباد اما با بغداد متفاوت بود چراکه متقابلا دست به حمله زد و این در حالی بود که بعد از ختم جنگ 8 ساله ایران و عراق در سال 1367چنین تعرضی به خاک ایران سابقه نداشت.
پاکستان همسایه شرقی ایران و با ارتش قوی و برخوردار از بمب اتمی است و فارغ از این که سیاسیون بر سر کار باشند یا ژنرال‌ها همواره روابط نزدیکی با تهران داشته و واکنش صریح و سریع آن اسباب شگفتی شد. با این حال با مدیریت بحران تنش زودتر از آنچه تصور می‌شد فروخفت و شعله نکشید زیرا هم تهران و هم اسلام‌آباد نیک می‌دانستند کسانی و محافلی از این درگیری سود می‌برند و به نفع خود دو کشور نیست.
جز اتفاقاتی که شرح آنها گفته شد خبری دیگر هم سر و صدای بسیار کرد و آن هم استخدام طلب در مدارس بود. با این که اول بار خود خبرگزاری دولت و به نقل از وزیر آموزش و پرورش که به دیدار مراجع در قم رفته بود این خبر را نقل و منتشر کرد ولی بعد که دیند در میان فرهنگیان بازتاب خوبی نداشته و وزیر فعلی را بیش از پیش از چشم آنان انداخته درصدد توضیح برآمدند که امتیاز ویژه اعطا نشده بلکه موجب خوش وقتی است که مشاهده شد شمار قابل توجهی از پذیرفته شدگان آزمون استخدام در آموزش و پرورش طلبه بوده اند یا هستند نه این که به آنان رانت و امتیاز خاص داده شده باشد.
این اتفاق به آقای رضامراد یاد داد من بعد وقتی جایی صحبت می کند تنها به خوش آیند طرف مقابل و میزبان نیندیشد چون خبر منتشر می شود و واکنش دیگران را هم برمی انگیزاند./م.خ
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: مرداد 1402؛ یا جای من است یا رشید‌پور! خرداد 1402؛ تصمیم دربی، لگد عادل و رابطۀ سن درخت با خنده به تحریم‌های آمریکا! اردیبهشت 1402؛ شاسی بلندهایی که وزیر صمت را به زیر کشید/ «خالص سازی» از زبان علی لاریجانی/ واکنش به اعلام بیزاری امام جمعه رشت از دختران بی‌روسری فروردین 1402؛ اشک‌های کاظم صدیقی در مصافحۀ نوروزی!