بزرگنمايي:

پیام خوزستان - ایسنا/خوزستان یک دوستدار میراث فرهنگی می‌گوید: مسجد جامع شوشتر با همه جاذبه‌ فرهنگی، هنری و تاریخی به علت بسته ‌بودن در ورودی آن و شرایط متعدد دیگر در معرض دید گردشگران قرار ندارد.
ابوالفضل مهدی‌پور در گفت‌وگو با ایسنا، توضیح داد: در بیشتر اوقات گردشگران و علاقه‌مندان خارجی و داخلی با در بسته مسجد جامع شوشتر روبه‌رو هستند و در مسجد فقط هنگام نماز و به صورت موقت باز می‌شود.
او با بیان این‌که مسجد جامع شوشتر مانند موزه از جذابیت‌های معماری، تاریخی و فرهنگی برخوردار است افزود: به اعتقاد بسیاری از کارشناسان باتجربه این مسجد از جمله مساجد شبستانی و ستون‌دار به سبک خراسانی است که بعد از مسجد جامع فهرج و تاری‌خانه دامغان و نیز مسجد جامع نایین جزو قدیمی‌ترین مساجد ایران به شمار می‌آید.
این دوستدار میراث فرهنگی معتقد است: با توجه به قدمت و کاربرد هنرهای تجسمی و معماری و از همه مهم‌تر با توجه به این‌که بخشی از فرهنگ مردم با این بنا درآمیخته شده است باید به مسجد جامع شوشتر به عنوان یک موزه نگاه کرد.
وی با اشاره به این‌که مسجد جامع شوشتر از سال‌های گذشته زیر نظر اداره اوقاف قرار دارد، خاطرنشان کرد: اداره اوقاف به عنوان متولی این بنای تاریخی هیچ‌گونه هزینه‌ای برای مرمت مسجد متقبل نمی‌شود و تمام مرمت‌ها و ساماندهی‌ها به دست اداره میراث‌ فرهنگی صورت می‌گیرد.
مهدی‌پور اضافه کرد: با توجه به آسیب‌هایی که در سال‌های اخیر بر اثر عوامل جوی و گذشت زمان به مسجد وارد شد در راستای حفاظت و صیانت این اثر ارزشمند تاریخی عملیات مرمت، بازسازی و استحکام‌بخشی قسمت‌های آسیب‌دیده به صورت مستمر ادامه دارد.
او با بیان این‌که با گذشت زمان، مصالح به‌کار رفته در بناهای تاریخی دچار فرسودگی می‌شوند، تاکید کرد: لازم است هر سال قسمت‌های مختلف مسجد جامع که بیشتر در معرض خطر قرار دارند مرمت شوند.
مهدی‌پور گفت: همچنین مناره‌ مسجد جامع که ممکن است به علت شکستگی لوله‌های آب شهری دچار تزلزل شود باید به صورت دوره‌ای مورد بازدید کارشناسان مربوطه قرار بگیرد.
مسجد جامع از بناهای تاریخی و اسلامی شوشتر و استان خوزستان است. ساخت این مسجد در شهر باستانی شوشتر بعد از فتح مسلمانان و اسلام آوردن مردم در سال 254 قمری در زمان سیزدهمین خلیفه عباسی «المعتزبالله المتوکل» که در زمان امام حسن عسکری (ع) خلافت می‌کرد آغاز شد. این بنای تاریخی در سال 1315 با شماره 286 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و مالکیت آن در اختیار اداره اوقاف گذاشته شد.
انتهای پیام