بزرگنمايي:

پیام خوزستان - فرزند احمد محمود در واکنش به تخریب خانه پدری این نویسنده فقید در اهواز می‌گوید: اگر قصد نگهداری این خانه بود، آن را نگه می‌داشتند. این خانه یادگار احمد محمود بود، یادگار «همسایه‌ها»، یادگار «زمین سوخته».
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، هر روز شهرهای‌مان خالی‌تر از نشانه‌های قدیمی و آشنا می‌شود؛ یک روز خبر می‌رسد خانه پدری فروغ فرخزاد در تهران را می‌خواهند تخریب کنند، یک روز خانه مادری هوشنگ ابتهاج (ه.
ا. سایه) در رشت را خراب می‌کنند. خبر‌هایی از این دست بسیار است. حالا هم خانه پدری احمد محمود را در اهواز تخریب کرده‌اند. کسی هم نگهداری و حفظ این خانه‌ها را بر عهده نمی‌گیرد. در این میان، اما این میراث فرهنگی و ادبی و تاریخی این سرزمین است که در پاس‌کاری این سازمان و آن سازمان از بین می‌رود و نابود می‌شود.
خانه پدری «احمد محمود» که از بنا‌های دوره پهلوی بود و در منطقه سی‌متری اهواز که به نوعی بافت تاریخی اهواز محسوب می‌شود قرار داشت، در یک روز تعطیل (جمعه، 24 بهمن‌ماه 1399) توسط مالکان جدید و با مجوز شهرداری تخریب شد. این در حالی است که احمدرضا حسینی بروجنی، معاون میراث فرهنگی مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان می‌گوید: واقع شدن خانه پدری احمد محمود در محدوده بافت تاریخی اهواز مشمول قوانین و مقررات و ضوابط حاکم بر بافت‌های تاریخی بود، اما بدون هماهنگی و اخذ استعلام از اداره کل میراث فرهنگی مجوز تخریب آن از سوی شهرداری صادر شد.
اما بابک اعطاء - فرزند احمد محمود - درباره تخریب خانه پدری این نویسنده مطرح به ایسنا می‌گوید: شرایطی وجود داشت و وراث ناچار شدند این خانه را بفروشند. خانه به دست مالک جدید افتاد، اما قرار بر این بود میراث فرهنگی و شهرداری کار‌هایی انجام دهند تا خانه تخریب نشود، زیرا این خانه در بافت قدیمی اهواز، خیابان گشتاسب و محدوده سی‌متری بود. بنا بود خانه حفظ شود، اما این اتفاق نیفتاد و صبح روز جمعه تخریبش کردند. همه هم اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند؛ شهرداری می‌گوید ما مجوز نداده‌ایم و میراث فرهنگی می‌گوید اگر قرار به تخریب بود باید با اجازه ما این اتفاق می‌افتاد. چه بگویم؟!
او درباره قدمت این خانه بیان می‌کند: تا جایی که من می‌دانم بالای 89 سال داشت؛ من در این خانه متولد شدم، پدرم هم در این خانه متولد شده بود. این خانه خانه محکمی هم بود، زیرا پدربزرگ ما معمار بود و هنوز در اهواز خیلی از یادگاری‌هایش هست. او این خانه را ساخته بود. کف خانه آجرفرش بود؛ چیزی که سال‌های بعد مد شد. درخت کُناری را که پدربزرگم همزمان با تولد پدر کاشته بود، ریشه‌کن کردند. ولی احتمالا قدمت خانه نزدیک به صد سال باشد. پدرم متولد 1310 است و خانه از قبل هم بوده و باید نزدیک به صد سال داشته باشد.
فرزند احمد محمود می‌گوید: اگر قصد نگهداری این خانه وجود داشت (در حالی که قصدی برای حفظ آن نداشتند) از آن نگهداری می‌کردند. این خانه یادگار احمد محمود بود، یادگار «همسایه‌ها»، یادگار «زمین سوخته». «زمین سوخته» شاید اولین کتاب و ماندگارترین کتابی است که درباره جنگ نوشته شد. داستان «زمین سوخته» در همین خانه اتفاق می‌افتد؛ این رمان قصه شهادت است، قصه جنگ است. خود «همسایه‌ها» که رمان ماندگاری است در سال 1342 در این خانه نوشته شده است. رمان «زمین سوخته» در این خانه نوشته نشده، اما در این خانه اتفاق می‌افتد. این خانه مکان رویداد بود و آن‌قدر ارزش داشت که حفظ شود و به شکل موزه دربیاید، اما حیف و فقط می‌توانم بگویم حیف. آن درخت دل من را می‌لرزاند، درخت پدر ریشه‌کن شد، اما نام احمد محمود جاودانه است و ریشه‌کن نمی‌شود. من در خانه‌ای که احمد محمود 50 سال در آن زندگی کرد، زندگی می‌کنم. امیدوارم بتوانم این خانه را حفظ کنم.
خانه پدری «احمد محمود» که می‌شد به خانه مشاهیر تبدیل شود تا خاطرات دوران کودکی و جوانی نویسنده مشهور کشورمان همچنان زنده نگه داشته شود، روز جمعه، 24 بهمن‌ماه تخریب شد. خانه پدری احمد محمود در منطقه سی‌متری اهواز قرار داشت. این منطقه به نوعی بافت تاریخی اهواز محسوب می‌شود و با توجه به این‌که کلان‌شهر اهواز تاکنون از داشتن موزه محروم بوده است این خانه می‌توانست این ظرفیت را برای اهواز ایجاد کند، اما خانه این نویسنده توسط مالکان جدید و با اخذ مجوز از شهرداری اهواز تخریب شد.
احمد اعطاء ملقب به احمد محمود و نویسنده آثار مطرح داستانی، دی‌ماه سال 1310 در اهواز متولد شد و در سال 1381 بر اثر بیماری ریوی در تهران درگذشت.