چاپ

پیام خوزستان

امروزه بافت شهری بیش از هر زمان دیگری نیازمند خلاقیت و پویایی است به گونه‌ای که شهرداریهای سطح کشور به ویژه کلان‌شهرها باید طرح و ایده های تازه برای توسعه شهر و رفع مشکلات شهری داشته باشند.
به گزارش ایمنا و بر اساس چکیده یک مقاله، بزرگراه چمران در سمت شمال اصفهان با طول حدود دو کیلومتر قسمتی از رینگ سوم ترافیکی اصفهان را تشکیل داده است.
عرض این بزرگراه از بدنه تا بدنه 76 متر است؛ به دلیل موقعیت خاص این بزرگراه و نقش و عملکردهای آن و مشابهت‌هایی که جهت این بزرگراه در سایر قسمت‌های شهروندی که از کلان‌شهرهای سطح کشور وجود دارد، پیشنهاد طبقاتی کردن آن مطرح شده که در حال بررسی توسط مشاوران معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری اصفهان است.
پیشنهاد اصلی احداث یک پل در سرتاسر مسیر تندرو فعلی برای رفع مشکلات ترافیک شهری، ساماندهی مشاغل و غیره توأم با توجیه اقتصادی است.
بزرگراه‌هایی که معمولاً در داخل بافت شهری قرار می‌گیرند باید علاوه بر مسیرهای حرکت تندرو دارای کندروهای دسترسی در حاشیه نیز باشد که معمولاً حائل بین این مسیرهای کندرو و تندرو با توجه به سیمای شهری، رفیوژ فضای سبز است.
در حاشیه بدنه این بزرگراه‌ها با توجه به نوع کاربری‌ها ممکن است فضای سبز، مسکونی، تجاری و… باشد؛ در بزرگراه چمران اصفهان عمده کاربری بدنه‌ها از نوع تجاری است که نزدیک به 60 درصد آن نیز نمایشگاه‌های خودرو، 20 درصد مشاغل در ارتباط با اتومبیل نظیر کارواش، تعمیرگاه و لوازم یدکی و 20 درصد مابقی نیز مشاغل متفرقه و فضای سبز است.
این بزرگراه دارای رفیوژ فضای سبز میانی به عرض حدود پنج متر و دو باند تندرو به عرض 11.60 متر و کندروهای دسترسی حاشیه به عرضه حدودی 7.30 متر است.
این بزرگراه دارای مشکلات عدیده‌ای است که به طور خلاصه می‌توان به آمار بالای ترافیک عبوری تندروها، توقف تاکسی و اتوبوس در حاشیه تندرو، عبور عرضی عابران پیاده تعداد زیاد ورودی و خروجی فضای سبز زیبای رفیوژها که باید حفظ شود، بن بست شدن خیابان‌های محلی و شریانی که در محل این بزرگراه هستند، آمار بالای تصادفات و تلفات جانی زیاد عابرپیاده اشاره کرد.
مشکلات این بزرگراه
در این مسیر با توجه به عرض مسیر تندرو، سه لاین عبور موجود است که در محل ورودی و خروجی‌ها به دلیل نبود افزایش عرضی عملاً به دو لاین عبور تبدیل می‌شود و یکی از آنها به مقطع تداخل اختصاص می‌یابد.
بر اساس آمار حدود پنج هزار وسیله نقلیه در ساعت از این مسیر عبور می‌کند که در ساعت پیش به هفت تا هشت هزار وسیله نیز می‌رسد؛ هر چند توقف اتوبوس و تاکسی در حاشیه مسیر تندرو و سوار و پیاده شدن مسافر خطرات زیادی را در مسیر ایجاد می‌کند همچنین بافت و نوع کاربری طرف این بزرگراه به نحوی است که عبور ارزیابی پیاده به دلیل تمایل به دسترسی به سمت مقابل زیاد است.
تعداد خیابان‌های شریانی که به این بزرگراه رسیده و بن بست شده، زیاد بوده و این موضوع باعث افزایش تردد در کندروهای حاشیه و مسیرهای تداخلی شده است، فضای سبز رفیوژ میانی و مابین تندرو و کندروها از قدمت و زیبایی خاص برخوردار بوده و حفظ آن امری مهمی است.
تعداد ورودی و خروجی‌ها به بزرگراه و بالعکس زیاد بوده و نظر به اینکه عرض تندرو در محل تداخل‌ها زیاد نمی‌شود، باعث کاهش تعداد لاین‌های عبور می‌شود که این امر باعث بروز تصادفات زیادی می‌شود.
نوع کاربری مغازه‌های تجاری حاشیه که عمدتاً نمایشگاه خودرو است، عملاً کندروهای حاشیه را به فضای پارکینگ نمایشگاه‌ها تبدیل کرده و تردد وسایل نقلیه و عابران پیاده در امتداد بزرگراه با مشکل عمده‌ای مواجه شده است.
هزینه زیاد اصلاحات از جمله ساماندهی ترافیکی و مشاغل و عدم تخصیص اعتبارات عمرانی کافی از جمله مشکلاتی است که این مسیر را بلاتکلیف گذاشته که با توجه به جمیع موارد فوق پیشنهاد طبقاتی کردن بزرگراه به شرح زیر ارائه شد؛
پیشنهاد
با توجه به افزایش روز افزون خودروها در معابر شهری باید سطح خیابان‌ها افزایش یابد به دلیل افزایش قیمت اراضی کلانشهرها و هزینه‌های زیاد آزادسازی در مقایسه با هزینه‌های اجرایی پل عملاً افزایش سطح خیابان و معابر باید به صورت زیرگذر یا روگذر در سطح خیابان‌های موجود باشد
پیشنهاد اصلی احداث یک پل سرتاسری در ارتفاع تقریبی چهار متر از تراز آسفالت موجود است که در واقع مسیر تندرو به جای تراز صفر در تراز چهار قرار می‌گیر.
محاسن ایجاد بزرگراه طبقاتی این است که با توجه به احداث پل در ارتفاع چهار متر سیمای شهری خیابان موجود تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد و تراز بزرگراه احداثی از تراز تنه درختان موجود بالاتر نمی‌رود؛ همچنین امکان عبورهای عرضی در فواصل تقریبی حدود 200 متر جهت اتوبوس، خودروهای آتش نشانی، وسایل نقلیه سبک و عابر پیاده از زیر بزرگراه احداثی باید پیش بینی شود. (لازم به ذکر است بر اساس آمار این وسایل حدود 90 درصد آمار ترافیک عبوری را تشکیل می‌دهد)
در زیر این مسیر بازارچه‌ای به طول مسیر بزرگراه (به جز در محل تداخل‌ها و عبورهای عرضی و مسیر دسترسی) ایجاد می‌شود که سقف آن در حقیقت مسیر تندرو باشد؛ فروشگاه‌های این بازارچه دارای امتیاز ویژه هستند که در دو طرف دارای ویترین است (سمت کندروی موجود و سمت مسیر دسترسی زیر پل)
انتقال نمایشگاه‌های جانبی به این فضا می‌تواند یک شهرک نمایشگاهی در زیر پل را تعریف کند، البته ماهیت کلی فضای سبز حفظ می‌شود و خود به عنوان حائل صوتی مابین تندرو و اطراف عمل می‌کند.
با توجه به فاصله کم دهانه ستون‌ها ضخامت تابلیه پل کاهش یافته که باعث ظرافت سازه و کم شدن هزینه‌های اجرایی می‌شود، از دید ناظر واقع در پیاده روی حاشیه بدنه، تندروی بالا قابل رؤیت نبوده و به دلیل وجود درختان و حفاظ بتنی حاشیه صدای ناشی از ترافیک آزاردهنده نیست و حتی زیر پل در محل فروشگاه‌ها نیز به طور کلی صدایی وجود ندارد.
این موضوع در اصفهان با چندین پروژه که در زیر خیابان‌ها احداث شده و شامل پارکینگ و شهربازی است، به خوبی قابل درک و اثبات است، آنالیز اقتصادی نشان می‌دهد که اجرای چنین پروژه این تنها هزینه‌ای در بر ندارد بلکه برگشت سرمایه اولیه در حدود 2.6 برابر هزینه‌ها را دارد
نتیجه گیری
با توجه به مشکلات اقتصادی کشور و شهرها شهرداری‌ها باید به سمتی پیش روند که از ظرفیت موجود خیابان‌های شهری استفاده کنند به نحوی که نه‌تنها هزینه‌ای نداشته بلکه درآمدزایی نیز به همراه داشته باشد.
احداث بزرگراه در ارتفاع پیشنهادی احداث تونل و پارکینگ‌های زیر خیابانی از جمله مواردی است که به طور جدی و ناگزیر باید به سمت آن پیش رویم؛ این مهم به ویژه در کلانشهرها حائز اهمیت است، البته باید موارد مهمی همچون سیمای شهری، محیط زیست، پدافند غیرعامل و… را هم مد نظر قرار داد.
کد خبر 523160