چاپ

پیام خوزستان

خبرگزاری فارس؛ یادداشت میهمان ـ مهدی پزشکی کارشناس ارشد علوم سیاسی: با بررسی تاریخ معاصر با نوعی تلاطم و التهاب در منطقه غرب آسیا مواجه می شویم که همواره با این منطقه عجین بوده است. این التهاب را عمدتا در زمان تشکیل دولت و کشور جعلی اسرائیل می بایست جستجو کرد. به عبارتی دیگر شکل گیری این رژیم در سال 1948 نقطه عطفی برای تثبیت، تداوم و ارتقای امنیت فرقه ای محسوب می شود.
اگرچه در این مقطع زمانی گروه های صهیونیستی توانستند بر اساس حمایت قدرت های بزرگ، زمینه های لازم برای شکل گیری دولت جدیدی را فراهم آورند اما این امر نتوانست امنیت پایدار را برای چنین دولتی ایجاد کند.علی رغم این موضوع رژیم صهیونیستی برای به دست آوردن امنیت پایدار همواره از یک سلسله برنامه های مخرب که با هیچگونه منشور و قواعد بین المللی سازگاری ندارد استفاده می کند و این موجب ایجاد فشار زیادی از سوی کشورها و ملت های مختلف علیه این رژیم گردیده است.بر این اساس با ارزیابی الگوی رفتاری رژیم صهیونیستی در محیط منطقه ای مشاهده می شود که جنگ محوری همواره یکی از ضرورت های راهبردی اسرائیل می باشد.
سیاست امنیتی رژیم صهیونیستی در طول حیاتش بر مفهوم بازدارندگی از طریق تهدید به تلافی شدید بر پایه حمایت ایالات متحده متکی بوده است. با نگاهی به اصول امنیتی رژیم صهیونیستی ملاحظه می شود این رژیم از زمان تاسیس و پیدایش خود مواردی همچون مبارزه با تروریسم، تعیین نتیجه جنگ با اتکا به تجهیزات پیشرفته جنگی و در نتیجه برد در هر جنگی به دنبال دست برتر در معادلات غرب آسیا بالاخص فلسطین اشغالی می باشد.
با توجه به وقایع رخ داده در بیش از یک دهه گذشته و وقوع جنگ های 22 و 33 روزه و8 روزه غزه، شکست های رژیم صهیونیستی از جبهه مقاومت و در نتیجه نفوذ جمهوری اسلامی ایران در منطقه این رژیم بیش از پیش احساس خطر را در خود دیده و به منظور جلوگیری از نفوذ ایران و نیز جبهه مقاومت، استراتژی کاهش تهدیدها و جبران خسارت و حقارت ها را در دستور کار خود قرار داد و این همان تلاش عبث برای دستیابی به امنیت پایدار است.
موارد مطرح شده تنها مسئله این رژیم نیست چرا که در داخل هم مصائب و مشکلات زیادی همچون اختلافات بین نتانیاهو و بنی گانتس و به تبع آن انحلال کنست و تزلزل سیاسی در اراضی اشغالی و ناآرامی ها در شهرهای مختلف وجود دارد.
برای تایید این نگاه باید رجوع به یادداشت رئیس سابق شاباک در روزنامه یدیعوت آحارونوت کرد که اشاره به همین مشکلات و چالش های داخلی می کند و آن را تهدیدی جدی پیش روی اسرائیل می داند.یووال دیسکین در ادامه می نویسد که مشکلات این رژیم آنقدر بزرگ هستند که چه بسا نسل بعدی؛ اسرائیل را نبیند. وی در ادامه به این نکته اشاره میکند که اگر در برهه کنونی به شرایط سروسامان ندهیم، زمان با ارزشی را از دست داده و باعث زوال اسرائیل خواهد شد. وی این موضوع را نمایش سیاسی کم ارزشی توصیف می کند که جایگزین تقابل با موضوعات اسنراتژیک به منظور حفظ و بقا اسرائیل می شود، شده است.
موضوع آخری که در این نوشتار به آن اشاره می شود جایگاه لغزان این رژیم در ترتیبات امنیتی منطقه است. با توجه به ناپایدار بودن نظم امنیتی منطقه و تعدد بازیگران و نقش آفرینی موثر انبوه این بازیگران که از قدرتهای جهانی گرفته تا گروههای فروملی مذهبی و قومی و به دنبال همین الگوهای رقابتی از جنگ های کلاسیک گرفته تا نیروهای نامتقارن باعث شده برتری صرف رژیم صهیونیستی در این منطقه رنگ ببازد و این وضعیت به سمت تقویت قدرت نرم جبهه ضد صهیونیستی و همچنین تقویت جبهه مقاومت در منطقه شده که این امر می تواند تضعیف و رو به انزوا رفتن رژیم صهیونیستی را به همراه داشته باشد.
با بررسی روند تحولات در لبنان، سوریه، یمن، عراق و فلسطین و از همه مهمتر نفوذ جمهوری اسلامی ایران و تاثیرگذاری آن بر معادلات غرب آسیا بالاخص در سوریه و لبنان مشاهده می شود که ابهت پوشالی رژیم صهیونیستی از بین رفته و این یعنی شروع شمارش معکوس برای ریشه کن شدن این غده سرطانی. تصدیق این موضوع فرمایش مقام معظم رهبری است که عادی سازی با چند دولت ضعیف را مانع حرکت رو به زوال رژیم اشغالگر ندانستند و این زوال آغاز شده و وقفه نخواهد داشت.
انتهای پیام/