بزرگنمايي:

پیام خوزستان - شرح کامل این نامه به این شرح است:
فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (طه: 12)
تقدیر و سپاس
قبل از هر چیز مراتب شکر و سپاس قلبی خویش را نسبت به آن یگانه حقیقت تقدیرگر تقدیرآفرین، آن یگانه کانون معنابخش جهان، همان که جان آدمی بسته بدان است و تنها با مأوا گزیدن در آن می­‌توان از بی­‌خانمانی و بی­‌مأوایی رهایی یافت اظهار می­‌دارم و از ژرفنای وجود ناوجود خویش فریاد تمنای خضوع و خشوع خویشتن را در برابر آن یگانه معبود بزرگ هستی بلند می­‌نمایم، تمنایی که یگانه ضامن آزادی و آزادگی جان انسان است.
خداوند بزرگ را شاکرم که قصه احمقانه اخراج اینجانب رسواگر پیوند شوم میان نیروهای جهل و نادانی و خارجی­‌گری از یکسو و اشرافیت تکنوکرات‌ بوروکرات فاسد و ریاکار از سوی دیگر گردید که بیش از چهار دهه است گفتمان انقلاب را خفه کرده و چهره­‌ای بسیار زشت و کریه از انقلاب به جامعه ما و جهانیان ارائه داده است و شکافی را میان ملت بزرگ ایران و آرمان­های متعالی انقلابی­‌اش ایجاد کرده است،
شکافی که محل تجمع بسیاری از جرثومه‌­های فساد و تباهی قرار گرفته است و امید دارم تجربه شیرین و پیروزمندانه وفاق عمومی در حمایت از اینجانب که منجر به عقب­‌نشینی نیروهای جهل و فساد در دانشگاه آزاد اسلامی گردید، سرآغاز و نقطه عطفی در مبارزه با پیوند شوم مذکور گشته و نیروهای اصیل انقلاب، بعد از 43 مبارزه با دشمنان بیرونی و خارجی، نگاه و اراده والای خود را با جلب نظر آحاد مردم این سرزمین معطوف به مبارزه با نیروهایی سازند که همچون موریانه چوب انقلاب را از درون تهی ساخته‌­اند.
بدین وسیله سپاس و قدردانی خویش را قبل از همه کس از دانشجویان و فرزندان معنوی عزیزم در سراسر ایران، آن نادیده‌­ انگاشته­‌شدگان نادیده­‌ انگاشته­‌ناشدنی،که معصومیت نگاه­‌هایشان معنابخش حیات من­‌اند اظهار می‌­دارم و امیدوارم لایق ابراز احساسات صادقانه، صمیمانه و بی­‌شائبه یکایک آن عزیزان باشم.
همچنین، از همه متفکران، صاحب­نظران، اصحاب قلم و اساتید بزرگواری که تفکر و آزادگی‌شان قوام­بخش عقلانیت جمعی و خرد قومی ماست و به حمایتی تمام‌­قد از اینجانب پرداختند، قلباً و متواضعانه سپاسگزارم.
حمایت برخی از سرداران بزرگ جنگ، جانبازان و فعالان عرصه جهاد و ایثار، فرزندان و نیز همکاران دانشگاهی بسیجی‌­ام و نیز برخی از نیروهای فهیم و هوشمند انقلاب بخشی شورانگیز و فراموش ناشدنی از قصه اخراج و بازگشت اینجانب به دانشگاه بوده است. یقین دارم در برابر عزمیت، حمیت و حمایت این عزیزان هیچ یک از پایگاه­­های ارتجاع و اشرافیت خارجی و داخلی قدرت تجاوز به حقوق حقه آحاد این ملت را نخواهند یافت.
همچنین بر خود فرض می­‌دانم که از حمایت یکایک افراد، چه در فضای مجازی و چه در فضای غیرمجازی، از اطلاع‌­رسانی خبرنگاران و خبرگزاری­ها و همه رسانه­‌ها، از حمایت­های همه انجمن­های علمی و صنفی و سیاسی و نیز از زحمات و تلاش­های صمیمانه همه همکاران، کارمندان و برخی مسئولین صدیقی که با تمام وجود در جهت بازگشت اینجانب به دانشگاه تلاش کردند به حکم ادب باطن، و نه صرفاً بر اساس ادب ظاهر، قدردان و سپاسگزار باشم.
امیدوارم رسوایی مسببین اخراج اینجانب بهانه­‌ای برای تأمل و بازاندیشی در خصوص برخی از رویه‌­های بسیار غلط اجتماعی در حوزه گزینش افراد برای جایگاه­‌های اجتماعی گوناگون، و نیز شیوه­‌های رسیدگی به اتهامات و تخلفات آنان در جمیع نهادها و ارگان­ها، از جمله در سراسر دانشگاه­های کشور گردد.
همچنین، امیدوارم مسئولین امر پیشنهاد سپردن مدیریت دانشگاه­های سراسر کشور، از جمله دانشگاه آزاد اسلامی، به اساتید حقیقی خود همان دانشگاه­ها را جدی­ بگیرند، پیشنهادی که پذیرش آن می­‌تواند گامی اصیل در جهت اصلاح امور و شروعی تازه برای پر کردن شکاف میان جامعه دانشگاهی با گفتمان انقلاب و بیرون راندن نیروهای نفاق از ساحت مقدس دانشگاه باشد.
السلام علی من اتبع الهدی و اجتنب من الکذب و النفاق
بیژن عبدالکریمی
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران شمال)