بزرگنمايي:
پیام خوزستان -
قبرستان تنهاست شبیه خفتگانش. سنگ نوشته هایی به زبان ارمنی، انگلیسی و حتی عبری به چشم می خورد که رنگ باخته اند به تنهایی قبرستان.
به گزارش خبرگزاری آریا از
آبادان قبرستان ارامنه
آبادان در گوشه ای دورافتاده از شهر به محاق فراموشی رفته است. قبرستانی که بیش از ٩٠ سال از قدمتش می گذرد و نماد همجواری و همزیستی مردمانی است با ادیان و مذاهب مختلف در این شهر کوچک. با وجود آن که این مکان در سال ١٣٨١ به ثبت ملی رسید امّا رفته رفته
آبادان و میراثش از او فاصله گرفتند. و اهمیت آن مثل سنگ نوشته های روی مقبره هایش کمرنگ و کمرنگ تر شد. قبرستانی که بخشی مهم از میراث فرهنگی
آبادان به حساب می آید، انگار هیچ متولی ندارد و به حال خودش رها شده است.
داغ آفتاب و خیسی باران سرد و گرمش می کند. هیچ اراده ای برای ترمیم، مراقبت و نگهداری از آن وجود ندارد. حتی شهروندان آبادانی هم از یاد برده اند، مهمانان خفته این زمین فراموش شده را.
میراث فرهنگی
آبادان مدت ها است که از بی فرهنگی رنج می برد. از عدم اهمیت درک و آگاهی متولیانش رنج می برند. این معضل تنها شامل قبرستان ارامنه نمی شود.
موزه قدیمی شهر به یغما رفت و کسی پاسخگو نبود. قبرستان انگلیسی ها پوشیده از خار و خس و خاشاک است و بسیاری از نمادها و سنگ هایش به سرقت رفت و ارزش و اهمیتش به عنوان میراث فرهنگی شهر همراه قبرستان ارامنه در حال غروب است. یادمان و میراث گذشتگان هر شهر نشان از ریشه های محکم و عمیق آن شهر است.
ریشه هایی که گذشته و امروز را به هم پیوند میزند. میراث فرهنگی
آبادان امروز حال خوبی ندارد. مسجد رنگونی ها با قدمتی بیش از صد سال در حال فرسودگی است و اهمیت حضورش درک نمی شود.
آبادان به دلیل موقعیت خاص و ورود صنعت و مدرنیته به این شهر و به تبع آن شکل گیری اجتماع کوچک از ادیان، مذاهب و نژادهای مختلف، به تنهایی می تواند میراث فرهنگی یک سرزمین باشد. امّا میراث خودش رو به فراموشی است.
مدتها است که دیگر صدای ناقوس کلیسای سورت کاراپت
آبادان در شهر نمی پیچد و به گوش خفتگان دورافتاده اش نمی رسد. شمایل و معماری شهر، در حال تغییر است و زنگ خطری به صدا در نمی آید.
بخشی اعظم از خانه های شرکت نفت آبادان، با باغ ها و فنس های اطرافش تغییر معماری داده اند و شهر را با چهره ای ناهمگون مواجه کرده است. خانۀ بچاری
آبادان که به لحاظ قدمت و معماری خاص خود، می توانست بخشی مهم از میراث فرهنگی
آبادان باشد زیر چکمه های سرمایه و ساخت برج تخریب شد و حتی خاطره ای از آن به یادگار نماند.
دیوار نوشته های شهر که بعضاً نماد مبارزۀ گروه های مختلف انقلابی در
آبادان بود از بین رفتند و اهمیت تاریخی و انقلابی اش درک نشد. سینماهای قدیمی شهر تبدیل شدند به پاساژ و مراکز تجاری.
دبستان مهرگان، دبیرستان فرخی، عکاسخانه ژرژ یونانی، دبیرستان رازی، کنیسه و قبرستان یهودیان از دیگر آثاری بود که می توانست به لحاظ گردشگری و جذب توریست در
آبادان تأثیرگذار باشند، امّا این مهم هرگز صورت نگرفت. ریشه میراث در
آبادان و نشانه های در حال خشکیدن است.
هیچ تعامل سازنده ای بین مدیریت میراث فرهنگی منطقه آزاد اروند و اداره میراث فرهنگی
آبادان وجود ندارد و نتیجه اش از بین رفتن واضمحلال میراث فرهنگی
آبادان است.آسمان قبرستان رو به تاریکی می رود و تیرگی روی قبرها و سنگ نوشته ها چیره می شود .
رطوبت زمین را نمناک تر کرده است. صدای پارس سگ ها و زوزه شغال ها از اطراف قبرستان به گوش می رسد. در گوشه ای از قبرستان ارامنه، چند موش روی قبرها بالا و پائین می روند.
به قلم:ایمان مصطفایی
پایان پیام.