پیام خوزستان -

ایسنا/مرکزی و باز محرم، ماه عشق و دلدادگی خاکیان به افلاکیان و عرض ارادت به آستان مقدس سیدالشهدا و ماه عزای سیدوسالار شهیدان فرا رسید، باز بوی محرم در کوی و برزن پیچید و سیاه پوش عزای حسین(ع) شدیم، سلام بر محرم و سلام بر حسین(ع).
این روزها محبان ائمه اطهار(ع) در سراسر گیتی داغدار حسین(ع) هستند و ماتم همه جا را فرا گرفته است.
علیرغم شیوع کرونا و محدودیت‌های کرونایی، عزای حسین در دل ها و خانه ها برپاست و فضای شهرمان از بوی محرم عطرآگین شده است.
به گزارش ایسنا، مجلس عزای قافله سالار شهیدان وقتی رنگ و بوی خاصی به خود می‌گیرد که مزین به حضور پیرغلامان، محاسن سفیدان و خادمان حسینی باشد. خادم الحسین‌هایی که تجلی شور و شعور عزای محرم و صفر هستند و جلوه‌های دلدادگی خویش را با همان حرارت سال های جوانی و نوجوانی و حتی بیشتر ابراز می کنند.
به رسم سنت همه ساله، محرم 1400 نیز فرصتی شد تا در گفت‌وگویی با یکی از پیرغلامان امام حسین(ع) ضمن بیان حکایت نوکری او در آستان مقدس سید الشهداء(ع) جلوه‌هایی از شور و شعور حسینی را که در سال ها نوکری و عرض ارادت در حسینیه‌ای که به نام شهدای ساوه جلوه گری کرده، برایمان شرح دهد.
به گمانم هیئات حسینیه شهدای ساوه از یک طرف به بین الحرمین منتهی می‌شود و از طرفی هم با شلمچه همسایگی دارد. روضه‌هایش گاهی گریزی به علقمه دارد و گاهی هم بوی ترکش و باروت و قناسه به خود می‌گیرد.
کسی چه می‌داند شاید در این حسینیه هر شب ناصری‌ها، ندیری‌ها، نظر فخاری‌ها، اسدی‌ها، صفری‌ها و دیگر دوستان شهیدشان شانه به شانه هم سینه می‌زنند و روضه می‌خوانند.
پیرغلام این حسینیه از خانواده‌ای است که سهمی در سفره گسترده شهادت این مرز و بوم دارد. این خانواده یقین دارم که در کربلای خمینی(ره) در برابر چشمان همه جهانیان امان نامه را پاره کرده و برادرشان را تقدیم انقلاب کرده‌اند، باید تسلای آنها روضه آن علمداری باشد که برادریشان را به رخ کشید. علمداری که برادر همه است و کسی را بی برادر نمی‌گذارد.
پیر غلام سید الشهدا(ع) "رضا صفری" با قاب عکس برادر شهیدش که به عنوان اولین شهید شهرستان ساوه در دوران انقلاب (18 مهرماه 1357) از او یاد می‌شود، به دفتر خبرگزاری ایسنا آمده بود. قاب عکسی که لبریز از سکوت بود اما دلش می‌خواست لب باز کند، لبخند بزند و به اندازه بیش از 40 سال با ما صحبت کند.
او که 80 سال از خدا عمر گرفته و کشاورززاده است، افزون بر 50 سال است که هیئت‌داری می‌کند و با تاسیس هیئت حسینیه شهدای ساوه از سال 1353 افتخار نوکری در آستان مقدس اهل بیت(ع) را دارد. او از کودکی پای روضه اهل بیت(ع) بزرگ شده است و امروز مردم ساوه، نامش را به عنوان پیرغلام اهل بیت در شهر و هیئت‌های عزاداری می‌برند.
وی در توضیح فعالیت خود در هیئت حسینیه شهدای ساوه گفت: در سال 1334 تنها چند هیئت در ساوه فعالیت داشتند که از جمله آنها می‌توان به تکیه سجادیه که بنیانگذار آن مرحوم سید اسماعیل شاهرخی و هیئت قمربنی‌هاشم(ع) مرحوم ابراهیم طاهری اشاره کرد. از همان دوران کودکی به همراه مرحوم پدرم در جلسات روضه امام حسین(ع) در این تکایا شرکت می‌کردم و بعدها که تعداد هیئت‌های ساوه افزایش پیدا کرد هیئت‌هایی نظیر شاهزاده قاسم(ع) مرحوم شاه غلام نیکوئی، تکیه جوانشیر و ... شکل گرفت.
صفری در ادامه گفت: فعالیت هیئت حسینیه شهدای ساوه نیز در ابتدا در تکیه شاه غلام و جوانشیر در سال 1339 آغاز شد و در قالب جلسات خانگی ادامه یافت تا اینکه در سال 1354 به همراه تنی چند از دوستان هیئتی در خیابان کارون در مسجد حضرت ابالفضل(ع) فعلی هیئت را با چادرشب بپا کردیم و با برپایی نماز جماعت و محفل عزای حسین(ع)، کار دنبال شد.
وی که برادر شهیدش مداح مسجدی بود که در آن هیئت بپا شده بود، گفت: با آغاز فعالیت این محفل، جمعیت کثیری در برنامه‌های مسجد و هیئت با نام قمر بنی هاشم(ع) شرکت می‌کردند و شهید صفری نیز مداح و روضه خوان بود.
او در ادامه گفت: مرحوم استاد حسین سمندر ساوجی ملقب به میرزا ابوالبرکات فرزند مرحوم زین‌العابدین از خانواده معظم و جلیل‌القدر نایب الصدر ساوجی که از مشاهیر و مفاخر ادبی ساوه به شمار می‌رود در سال 1357 قطعه زمینی را برای فعالیت هیئت اهدا کرد و با تشکیل هیات امنا رسما هیئت حسینیه شهدای ساوه آغاز شد.
این پیرغلام آستان مقدس سیدالشهدا(ع) با اشاره به آغاز عملیات اجرایی احداث حسینیه شهدای ساوه با نظارت مرحوم استاد سمندر ساوجی گفت: با شروع ساخت حسینیه مرحوم سمندر برای خود قبری در ورودی حسینیه آماده کرد که پس از وفات استاد در سال 1364 در همین مکان طبق وصیت خودش مدفون شد.
وی در خصوص نامگذاری حسینیه شهدای ساوه تحت عنوان متوسلین به حضرت قمر بنی هاشم(ع) گفت: از آنجاکه شهیدان صفری و اسدی در دوران انقلاب و در مبارزه با رژیم ستمشاهی به شهادت رسیدند و پس از آن نیز شهدای دیگری به خیل عظیم شهدا از این هیئت تقدیم انقلاب شدند، تصمیم گرفتیم که حسینیه مزین به نام "شهدای ساوه" باشد.
او که با بردن نام شهدا بغض گلویش را گرفته بود به خاطره ای از شهید صفری اشاره کرد و گفت: دو ماه پس از شهادت شهید صفری در خواب دیدم که او در حال چادرزنی گلزار شهدای فعلی امامزاده سید علی اصغر(ع) ساوه برای برپایی مجلس روضه و عزای سیدالشهداست. از او پرسیدم علت چادر زنی چیست که در جوابم گفت "داداش، قرار است برایم مهمان بیاید و در حال آماده سازی برای پذیرایی از مهمانانم هستم" گویا او می‌دانست که قرار است با شروع جنگ تحمیلی این مکان تبدیل به گلزار شهدای شهر شود و او خبر شهادت یارانش را به من داد و بعدها این مکان به محل دفن شهدای ساوه تبدیل شد.
صفری در ادامه به اخلاص، ایمان، تواضع و فروتنی برادر شهیدش اشاره کرد و گفت: شهید صفری و یاران شهیدش مجاهدان راستین این انقلاب هستند که با نثار خون خود درخت انقلاب را تنومند کردند، اما متاسفانه عده‌ای امروز به دنبال پایمال کردن خون شهدا هستند. خدا لعنت کند افرادی را که خون شهدا را پایمال کردند و با چپاول بیت‌المال و فساد به نظام و انقلاب خیانت می‌کنند، آنها یقین بدانند باید تقاص خون شهدا را بدهند و خانواده شهدا از آنها راضی نیستند. عده‌ای در این کشور به نان شب محتاجند و عده‌ای نیز بیت‌المال را غارت می‌کنند.
وی در ادامه به برپایی جلسات هفتگی مردانه و زنانه شامل مناسبت‌های مذهبی شادی و عزای اهل بیت (ع)، جلسات قرآن و فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی اشاره کرد و افزود: ساخت مسجد و حسینیه شهدای ساوه با مشارکت خیرین در سه طبقه به اتمام رسید و به یک کانون فرهنگی و اعتقادی تبدیل شد و جوانان و نوجوانان این هیئت با شرکت در فعالیت‌های فرهنگی، ورزشی، کامیپوتر و نیز طرح اوقات فراغت توانسته‌اند عناوین قهرمانی در میادین ورزشی و فرهنگی در رشته های دوچرخه‌سواری، دومیدانی، تنیس روی میز در رده شهرستانی را کسب کنند و تیم والیبال کانون فرهنگی هنری این حسینیه قهرمان مسابقات استانی و رتبه 21 کشوری شده است. همچنین با مشارکت خیرین 313 بسته سبد کالا به نیت یاران امام زمان (عج) به ارزش بالغ بر 400 هزار تومان در قالب طرح کمک مومنانه در شرایط کرونایی با حضور مسئولان شهرستان در بین نیازمندان و جامعه فقر توزیع شد.
این پیرغلام امام حسین(ع) در ادامه با اشاره به اینکه نوکری و غلامی آستان مقدس سیدالشهدا(ع) به انسان عزت روزافزون می‌بخشد، گفت: هر خواسته و حاجت دنیایی که داشتم، امام حسین (ع) به من هدیه داد و با لطف ارباب به حج و کربلا مشرف شدم و معتقدم سید و سالار شهیدان مزد نوکری را می‌دهد و نتیجه یا حسین گفتن در خانه اهل بیت(ع) سعادت و خیر دنیوی و اخروی است.
وی در ادامه به تفاوت عزاداری‌های امروزی با گذشته اشاره کرد و با انتقاد از شیوه برخی عزاداری‌ها در سال های اخیر گفت: عزاداری‌ها در گذشته به صورت سنتی با اخلاص بیشتر همراه با تقویت شعور حسینی بود، اما امروزه متاسفانه شور بر شعور حسینی غلبه پیدا کرده و بعضا جنبه تظاهر به خود گرفته است به طوری که در خواندن اشعار و مقاتل نیز از منابع موثق تاریخی استفاده نمی‌شود و در برخی هیئات‌ها مداحان برای مجلس گرم‌کنی اقدام به خواندن اشعاری فاقد محتوای اعتقادی کرده و سبک سینه زنی‌ها و عزاداری ها به دور از شان مجلس عزای امام حسین (ع) است. بالا پریدن در مجلس عزا و روضه امام حسین (ع) قداست عزاداری را زیر سوال می‌برد و باید از این رویه اجنتاب کرد و به صورت سنتی توام با شعور و شور، نوکری کرد.
ادامه گفتگوی ما با این پیرغلام امام حسین (ع) رنگ و بوی دیگری به خود می‌گیرد و دفتر خبرگزاری ایسنا تبدیل به حسینیه عزای سید الشهداء(ع) می‌شود، آنجا که از او می‌پرسیم، خواندن کدام نوحه برای این عاشق و دلباخته اهل بیت(ع) هیچگاه قدیمی نمی‌شود و همان شور و حرارت گذشته در او متجلی می‌شود و او که باز بغض گلویش را می‌گیرد، ناخودآگاه به سینه می‌زند و اینگونه می‌سراید:
ای خدا باز کن گره از، کار سقا
باشد این آب، آبرویم، پیش زهرا
من عمویم، من عمویم، من عمویم
کام اصغر، گر از این آب، تر نگردد
بِه که سقا، سوی خیمه، برنگردد
من عمویم، من عمویم، من عمویم
تا که تیر آمد به قلب مشک اثر کرد
مشک هم بر، حال سقا، گریه سر کرد
من عمویم، من عمویم، من عمویم
صفری که به خواندن اشعار و نوحه‌های دیگری در رثای شهدای کربلا می‌پردازد، در ادامه از هیئتی‌ها می‌خواهد که در تکایا و حسینه‌ها احترام پیشکسوتان و پیرغلامان را نگهدارند چرا که اخلاص، تواضع و احترام به یکدیگر، شرط پذیرش نوکری امام حسین (ع) است. نوکری در آستان مقدس امام حسین(ع) به زندگی انسان برکت می‌دهد چه در مقام مداح، چه سینه زن یا مستمع و چه خوب است که این نوکری همراه با اخلاص و فروتنی باشد. یقینا در راه اهل بیت(ع) هر کس بتواند کاری خالصانه انجام دهد، خود اهل بیت آرامش و خیال آسوده را به قلبش هدیه می‌دهند.
از او می‌پرسم به کدامیک از حضرات معصومین علاقه خاصی دارید، و او در پاسخ می‌گوید: همه حضرات معصومین نور هستند، اما من علاقه خاصی به سیدالشهدا(ع) و قمر بنی هاشم(ع) دارم و علت آن این است که من عزادار مظلومین واقعه عاشورا هستم و دوباره با چشمانی بغض آلود که اشک بر روی پهنه صورتش می‌نشاند، ادامه می‌دهد: چون حضرت عباس(ع) علمدار دشت کربلا و عاشق و دلباخته برادرش بود و ادب او در محضر امام حسین(ع) زبانزد است. او مظلومانه بنا به روایت مقاتل به شهادت رسید و من نوکری برای سقای دشت کربلا را برای خود افتخار می دانم.
وی از روضه وداع امام حسین(ع) در روز عاشورا به عنوان جانسوزترین روضه یاد کرد و افزود: زهرای اطهر(س) در عالم رویا به آن واعظ نهاوندی فرمود "آیا روضه حسین مرا می‌خوانی؟ عرض کرد بلی خیلی می‌خوانم، فرمود یک توقع از تو دارم. عرض کرد چیست خانم، فرمود: روضه وداع حسین مرا خیلی بخوان، روضه وداع خیلی جانسوز است."
صفری گفت: سخت‌ترین حالات اباعبدالله(ع) همین حالت است که آمد در خیمه صدا زد "زینبم خداحافظ، کلثوم خداحافظ، سکینه‌ام خداحافظ و… همه بیائید دورم را بگیرید که آخرین دیدار من با شماست، دیگر شما را نمی‌بینم و شما مرا نمی‌بینید زن و بچه‌ها دور عزیز فاطمه را گرفتند، یکی می‌گوید بابا مرا به که می‌سپاری، فرمود، همه‌تان را به عمه‌تان زینب و زینب را به خدا سپردم". این روضه جانسوزترین روضه واقعه عاشوراست که با خواندن آن اشک امانم نمی‌دهد.
وی در ادامه، خواستار برپایی و رونق جلسات روضه خانگی شد و افزود: روضه خانگی باعث نزول خیر و برکت بر منازل و اهل آنها خواهد شد علاوه بر آن موجب ایجاد و حفظ همبستگی در درون خانواده و نزدیکان است، صله رحم را افزایش می دهد و افراد می‌توانند از این طریق از حال یکدیگر باخبر شوند، گرچه شرایط کرونایی شاید اجازه برپایی جلسات با جمعیت زیاد را ندهد، اما روضه خانگی حتی با جمعیت کم نیز اثرگذار است چرا که منزلی که نام اهل بیت(ع) در آن برده می‌شود مورد رضایت خداوند متعال و عنایت ملائکه الهی است، گرچه برپایی روضه در حسینیه و تکایا شور و صفای بیشتری دارد اما نباید از روضه خانگی غفلت کرد.
صفری از جوانان خواست تا خود را از اهل بیت(ع) دور نکنند و خود را درگیر جاذبه‌های کاذب دنیوی نکرده و بدانند که خیر دنیا و آخرت آنان در تمسک به ائمه اطهار(ع) است چرا که آنها منشاء خیر و برکت هستند و مزد نوکری را به موقع و بنا به مصلحت هر فردی می‌دهند. از خدا می‌خواهیم ذکر "حسین حسین" را تا آخر عمر از ما نگیرد و در لحظه جان دادن نام مقدس حسین(ع) بر زبان ما جاری شود. امیدواریم با ریشه کنی بیماری کروناویروس شاهد برپایی مجالس عزاداری با حضور گسترده و پرشور باشیم و عاشقان اهل بیت(ع) بتوانند در آشیانه‌های خود که همانا تکایا و حسینه‌ها هستند، عزاداری کنند.
انتهای پیام