بزرگنمايي:

پیام خوزستان - خانه پدری احمد محمود که از بناهای دوره پهلوی بود و در منطقه سی‌متری اهواز که به نوعی بافت تاریخی اهواز محسوب می‌شود، قرار داشت، در یک روز تعطیل (جمعه، 24 بهمن‌ماه 1399) توسط مالکان تازه و مجوز شهرداری، تخریب شد.
اما بابک اعطاء ، فرزند احمد محمود ، درباره تخریب خانه پدری این نویسنده مطرح می‌گوید: «شرایطی وجود داشت و وراث ناچار شدند این خانه را بفروشند.
خانه به دست مالک جدید افتاد اما قرار بر این بود میراث فرهنگی و شهرداری کارهایی انجام دهند تا خانه تخریب نشود زیرا این خانه در بافت قدیمی اهواز، خیابان گشتاسب و محدوده سی‌متری بود. بنا بود خانه حفظ شود اما این اتفاق نیفتاد و صبح روز جمعه تخریبش کردند. همه هم اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند؛ شهرداری می‌گوید ما مجوز نداده‌ایم و میراث فرهنگی می‌گوید اگر قرار به تخریب بود باید با اجازه ما این اتفاق می‌افتاد. چه بگویم؟!»
او درباره قدمت این خانه بیان می‌کند: «تا جایی که من می‌دانم بالای 89 سال داشت؛ من در این خانه متولد شدم، پدرم هم در این خانه متولد شده بود. این خانه خانه محکمی هم بود زیرا پدربزرگ‌ ما معمار بود و هنوز در اهواز خیلی از یادگاری‌هایش هست. او این خانه را ساخته بود. کف خانه آجرفرش بود؛ چیزی که سال‌های بعد مد شد. درخت کُناری را که پدربزرگم همزمان با تولد پدر کاشته بود، ریشه‌کن کردند. ولی احتمالا قدمت خانه نزدیک به صد سال باشد. پدرم متولد 1310 است و خانه از قبل هم بوده و باید نزدیک به صد سال داشته باشد.»
فرزند احمد محمود می‌گوید: «اگر قصد نگهداری این خانه وجود داشت (در حالی که قصدی برای حفظ آن نداشتند) از آن نگهداری می‌کردند. این خانه یادگار احمد محمود بود، یادگار «همسایه‌ها»، یادگار «زمین سوخته». «زمین سوخته» شاید اولین کتاب و ماندگارترین کتابی است که درباره جنگ نوشته شد. داستان «زمین سوخته» در همین خانه اتفاق می‌افتد؛ این رمان قصه شهادت است، قصه جنگ است. خود «همسایه‌ها» که رمان ماندگاری است در سال 1342 در این خانه نوشته شده است. رمان «زمین سوخته» در این خانه نوشته نشده اما در این خانه اتفاق می‌افتد. این خانه مکان رویداد بود و آن‌قدر ارزش داشت که حفظ شود و به شکل موزه دربیاید اما حیف و فقط می‌توانم بگویم حیف. آن درخت دل من را می‌لرزاند، درخت پدر ریشه‌کن شد، اما نام احمد محمود جاودانه است و ریشه‌کن نمی‌شود. من در خانه‌ای که احمد محمود 50 سال در آن زندگی کرد، زندگی می‌کنم. امیدوارم بتوانم این خانه را حفظ کنم.»