بزرگنمايي:
با توجه به پيشينه تاريخي منطقه زاگرس که در گذشته هاي دور مهد تمدن و فرهنگ عيلاميان بوده ، اين سرزمين پيوسته بستر مناسبي براي رشد و شکوفايي هنر و صنايع دستي در زمينه هاي مختلف به شمار آمده است . همچنين تعدد و تکثر قومي و فرهنگي مردم خوزستان (بختياريهاي ساکن شمال و شرق خوزستان ، اعراب ساکن در جنوب و غرب استان و ساکنان بخشهاي مرکزي که عمدتا شهرهاي اهواز، دزفول ، شوش و شوشتر را شامل مي شود) موجب شده تا صنايع دستي در خوزستان از تنوع چشمگيري برخوردار شود. وجود عشاير کوچ رو که خود حافظ هنرها و صنايع دستي خاص هستند موجب تنوع رشته ها و نيز ترويج صنايع دستي به ديگر مناطق شده است . از عمده ترين صنايع دستي رايج در استان مي توان به طور مختصر به موارد زير اشاره کرد:
کپوبافي : يکي از صنايع دستي بومي و خاص استان محصولاتي به نام کپو مي باشد که با پيچش ساقه هاي مرکزي و جوان نخل به دور ساقه هاي کرتک شکل مي گيرد و با نقش اندازي کامواهاي الوان ، زيبايي آن چند برابر مي شود. مرکز بافت کپو، دهستان "شهيون " واقع در شهرستان دزفول بوده و معمولا به شکل سبدهاي در دار و بدون در به صورت سيني در اندازه هاي مختلف رنگي و ساده بافته مي شود.
حصير: حصيربافي از قديمي ترين صنايع دستي و شايد کهن ترين آنها در استان مي باشد. اين هنرـ صنعت در خوزستان بسيار پررونق بوده به طوري که فرآورده هاي آن در همه نقاط ايران عرضه مي شود. امروز در نقاط مختلف خوزستان هر جا که دسترسي به برگ نخل و ني و ترکه امکان پذير باشد مي توان حصيربافي را ديد. شهرهاي آبادان خرمشهر، شادگان و دشت آزادگان از مراکز عمده توليد اين محصول است .
قالي محلي : نوعي قالي با کيفيت بالا و نقوش بسيار متنوع در شمال استان توسط زنان و دختران بختياري بدون بکارگيري نقشه از پيش طراحي شده و فقط با تکيه بر ذهن خلاق آنان توليد مي شود. نقوش اين قاليها بسيار متنوع و چشم نواز است و اکثر نقوش از طبيعت و محيط اطراف زندگي آنان مانند گل ، کاسه ، ماهي ، پروانه ، شانه و... تشکيل مي گردد. شهرهاي مسجد سليمان ، انديمشک و ايذه از مراکز توليد اين محصول مي باشد.
گليم : هفتگل يکي از بخشهاي شهرستان رامهرمز از مناطق عمده توليد گليم در استان است که اکثر بافندگان آن ترک زبان و از عشاير قشقايي هستند.
احرامي : احرامي (سجاده ) نوعي زيرانداز محسوب مي شود که درقديم به عنوان سجاده نماز و در ابعاد محدود 90 در70 سانتي متر توليد مي شده اما اکنون در ابعاد مختلف بافته مي شود و گاه بافت آن تا طول سه متر به عنوان کناره يا روژله اي هم سفارش داده مي شود. به طور کلي بافت احرامي در خوزستان از سابقه ديرينه اي برخوردار بوده و برروي دارهاي سنتي دووردي توليد مي شود. مواد اوليه آن را نخ پنبه و پشم تشکيل مي دهد و مراکز بافت احرامي در شهرستانهاي شوشتر دزفول و بهبهان است .
گيوه : گيوه ، پاپوشي است بسيار سبک و راحت که توليد آن در شهرستانهاي دزفول ، بهبهان و شوشتر رواج داشته و مواد اوليه آن چرم ، پنبه و نخ تابيده و پارچه نازک نخي ، کتيرا، پوست دباغي شده ، موي بز و چسب است که با ابزار سندان چوبي ، مشته ، درفش ، چسني ، دواگير، چاقو، پراز و... توليد مي شود.
نساجي سنتي : نساجي سنتي در استان خوزستان بويژه در شهرهاي شوشتر ودزفول از قدمت بسيار بالايي برخوردار بوده تا بدانجا که قزبافي (ابريشم بافي ) در شهرستان شوشتر به گذشته هاي بسيار دور باز مي گردد. به طوري که پارچه پوشش خانه کعبه از ديباي شوشتر تهيه مي شده که به صورت دووردي و چهاروردي بافته مي شود. از عمده محصولات اين رشته جاجيم ، زيلو، موج ، ملحفه و انواع منسوجات است .
عبا: مرکز بافت عبا در شهرستان و از قدمت بالايي در اين زمينه برخوردار است . معروفيت عباي بهبهان مديون کيفيت بالا در بافت و مواد اوليه آن مي باشد. عبا در بهبهان از پشم شتر و نيز از پشم نژاد خاصي از گوسفند عربي بافته مي شود و بجز بازارهاي داخلي به کشورهاي حوزه خليج فارس نيز صادر مي شود.
توليدات عشايري : وريس بافي (کارتي )، خورجين ، چوقا، حور، توبره ، جل مهده و... از انواع بافته هاي عشاير است . اين بافته ها که بيش از 10 نوع محصول را شامل مي شود عمدتا توسط عشاير بختياري در شمال خوزستان در دامنه هاي جبال زاگرس توليد مي شود و تمامي مراحل پشم چيني ، پشم ريسي ، رنگرزي تا مرحله بافت آنها توسط خود عشاير صورت مي گيرد.
خراطي : مرکز هنر- صنعت خراطي خوزستان ، شهرستان دزفول است که از قدمت زيادي برخوردار مي باشد و توليدات آن در بازار قديم دزفول کاملا رايج است . محصولات زيبايي از قبيل مبلمان ، جالباسي ، قليان ، گهواره ، سبدهاي نگهداري مجلات و روزنامه ، ميل زورخانه ، جاکفشي ، ظروف مختلف و قطعات ظريف هنري از عمده توليدات اين هنر- صنعت محسوب مي شود. مواد اوليه اين رشته انواع چوب بويژه چوبي به نام "جغ " است .
محرق : قدمت محرقکاري دراستان خوزستان زياد نيست و رشته اي جوان محسوب مي شود اما به دليل فراواني مواد اوليه آن در استان ، گسترش وسيعي پيدا کرده و هم اکنون در اکثر شهرستانها و درمراکز آموزش صنايع دستي استان به علاقه مندان آموزش داده مي شود. محرق کاري شباهت زيادي به معرق چوب دارد بااين تفاوت که تابلوهاي محرق ، ساده تر و سريع تر از تابلوهاي معرق ساخته مي شود. مواد اوليه اين هنر، ساقه جو و گندم است که با تکنيکي بسيار ساده برروي زمينه پارچه اي يا سطوح صاف چسبانده مي شود.
ورشو: ورشوسازي دزفول که از نظر اهميت ، دومين رتبه کشور را داراست با ظروف بسيار متنوع و کاربردي ازاهميت ويژه اي برخوردار است . سماور، قليان ، پارچ و ليوان ، گلاب پاش ، تنگ و قدح ، آفتابه و لگن از متداول ترين توليدات اين رشته به شمار مي آيد.
ميناکاري : ميناکاري روي طلا از هنرهاي خاص استان است که توسط صابئين مندايي - پيروان حضرت يحيي (ع )- دراستان انجام مي شود. تعدادي از هنرمندان اين رشته در استان آوازه جهاني دارند و آثارشان منحصربه فرد است . آنان باظرافت خاصي نقشهاي نخل و قايق روان برروي کارون و کاروانهاي شتر را بر روي ميناي ريخته شده بر قطعات طلا درآورده و دستبند، حمايل ، گردن بند و سينه ريز، گوشواره و انگشتر به يادگار مي نگارند. اين آثار علاوه بر جنبه اقتصادي ، داراي ارزش هنري بسيار بالايي هستند.