بزرگنمايي:

پیام خوزستان - ایسنا/خوزستان یک متخصص پرتودرمانی گفت: بیماران مبتلا به سرطان پستان می‌توانند زندگی عادی داشته باشند و خود را مانند دیگران بدانند این در حالی است که برخی از بیماران متاسفانه از نظر روحی و ذهنی با بیماری خود درگیر هستند و در نتیجه همه زمان را صرف بیماری و صحبت درباره آن می‌کنند.

دکتر سمیرا رزاقی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: در جامعه تابویی از کلمه سرطان وجود دارد و تا اسم سرطان می‌آید بیمار و اطرافیان فکر می‌کنند که با یک بیماری لاعلاج مواجه هستند و ترس و وحشت از عدم درمان، بر بیمار غلبه می‌کند اما اکنون اگر شخص در مراحل اولیه یعنی مرحله یک، دو و سه بیماری باشد، بیماری وی قابل درمان است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بیان کرد: باید قبول کرد که سرطان پستان نیز مانند سایر بیماری‌ها قابل درمان است و به دلیل پیشرفت‌هایی که در این زمینه انجام شده، تا پیش از مرحله چهارم بیماری، سرطان پستان را یک بیماری درمان‌شونده می‌دانیم به گونه‌ای که اگر شخص در مراحل یک و دو بیماری درمان شود، هیچ تفاوتی با دیگر افراد جامعه ندارد.
وی افزود: در مرحله سوم بیماری، درگیری فرد با بیماری نسبت به مراحل قبل بیشتر است اما می‌تواند به مرحله پیش از بیماری برسد مگر اینکه عوارضی از بیماری پیدا کند.
رزاقی تصریح کرد: تنها مرحله چهارم سرطان پستان است که لاعلاج است. با این وجود بیمارانی داریم که در این مرحله هستند اما زندگی عادی و طول عمر مناسبی دارند البته به شرط اینکه درمان انجام شود.
وی افزود: پس ترس و وحشت از سرطان با وجود پیشرفت علم باید کنار گذاشته شود و بیمار و خانواده باید بپذیرند که سرطان هم مانند دیگر بیماری‌ها است و خوشبختانه راه‌های متفاوت درمانی وجود دارد که در کشور ما نیز در دسترس است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بیان کرد: بیمار باید واقعیت وجود بیماری خود را بپذیرد، همان طور که همه ما ممکن است به بیماری‌های متنوعی مبتلا شویم. هر چند درمان سرطان نسبت به دیگر بیماری‌ها سخت‌تر است اما فاجعه نیست و اگر بیمار با تیم درمان خود همکاری و همراهی کند، قطعا به روند درمان کمک خواهد کرد.
مشورت درباره بیماری؛ تنها با پزشک
این متخصص پرتودرمانی گفت: به بیماران تاکید می‌کنم که درباره بیماری خود تنها با پزشک معالج و تیم درمان مشورت کنند زیرا در کشور ما وضعیت به گونه‌ای است که وقتی کسی بیمار می‌شود اطرافیان، آشنایان و... ممکن است پیشنهادات درمانی متفاوتی بدهند و در بیشتر مواقع این پیشنهادات به بیمار استرس وارد می‌کند.
وی افزود: به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود بدون نظارت روانشناس و روانپزشک، بیماران در حین درمان با هم در ارتباط باشند. در برخی کشورها، ارتباطاتی با عنوان حقوق درمانی وجود دارد که روانشناس، روانپزشک و یا پزشک، بیمارانی که بیماری مشابهی دارند را گردآوری می‌کند تا از هم حمایت کنند و تجارب خود را با هم رد و بدل کنند، البته به شرطی که روانپزشک یا پزشک نظارت کنند اما در کشور ما این موضوع وجود ندارد و باعث می‌شود بیمار خود را با دیگران مقایسه کند که استرس‌زا است.
رزاقی گفت: ارتباط میان بیماران حین درمان، در بیشتر مواقع باعث افزایش استرس می‌شود. متاسفانه باب شده که بیماران درباره بیماری خود سرچ می‌کنند و اطلاعات ناموثق به دست می‌آورند که نه تنها باعث کاهش استرس نمی‌شود بلکه آن را افزایش می‌دهد.
جراحی زیبایی؛ راهی برای بیمارانی که با ظاهر خود کنار نمی‌آیند
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز با اشاره به درمان‌های جانبی سرطان پستان، تصریح کرد: متاسفانه به دلیل برخی مسائل فرهنگی، زنان مبتلا به سرطان پستان پس از جراحی با ظاهر خود کنار نمی‌آیند اما اگر جراحی توسط جراح متخصص و ماهر صورت گیرد در ظاهر بیمار تفاوتی ایجاد نمی‌شود به گونه‌ای که به سختی قابل تشخیص است.
وی افزود: برخی بیماران در مرحله بیماری پیشرفته هستند و ما مجبور به برداشت کامل پستان می‌شویم با این حال این بیماران می‌توانند درمان‌های جانبی را دنبال کنند و با توجه به نظر جراح متخصص حتی می‌توان حین برداشتن عضو، جراحی زیبایی را انجام داد.
رزاقی بیان کرد: پس بیمار پیش از برداشتن عضو می‌تواند این مساله را با جراح خود در میان بگذارد. حتی کسانی که قبلا جراحی کرده‌اند نیز می‌توانند با نظر پزشک معالج، جراحی زیبایی انجام دهند.
فکر کردن به بیماری، خارج از بیمارستان ممنوع
وی گفت: به بیمارانی که به سرطان پستان مبتلا هستند توصیه می‌شود که خارج از بیمارستان به بیماری خود فکر نکنند و تنها ارتباط موثر با درمانگر خود داشته باشند و سوالات خود را از پزشک معالج بپرسند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز تصریح کرد: بیماران مبتلا به سرطان پستان می‌توانند زندگی عادی داشته باشند و خود را مانند دیگران بدانند این در حالی است که برخی از بیماران متاسفانه از نظر روحی و ذهنی با بیماری خود درگیر هستند و در نتیجه همه زمان را صرف بیماری و صحبت درباره آن می‌کنند که این مساله باعث افزایش استرس و در نتیجه اختلال در درمان می‌شود.
انتهای پیام