بزرگنمايي:

پیام خوزستان - تأثیرگذارترین افراد در زندگی و سرنوشت هر کودکی، والدین او هستند. معمولا بیشتر از نقش، مسئولیت و اهمیت مادر در تربیت کودک سخن گفته می‌شود و کم‌تر پیش می‌آید اهمیت پدر و تأثیر او در زندگی فرزندان بررسی شود.
پدر برای دختر نوعی «تأیید» (تأیید داشته‌های او، خصوصیات او و کلّیت شخصیت او) است و معمولاً اولین مردی است که در زندگی خود می‌شناسد و به همین دلیل و دلایل دیگر روابط بین شان به طور ناخودآگاه برای هر دو طرف اهمیت و برتری خاصی دارد.
یکی از موضوعاتی که امروزه مطرح است رابطه پدر و دختر و مقدار زمانی است که با هم صرف می‌کنند و از مشکلات، خوشی‌ها و نگرانی‌های یکدیگر آگاه می‌شوند. بعضی از پدر‌ها این‌گونه احساس می‌کنند که تربیت فرزندان چه دختر و چه پسر برعهده همسران‌شان است و خودشان تنها وظیفه برآورده کردن هزینه‌های مادی خانواده را برعهده دارند، در حالی که نقش پدر در کمک کردن به فرزندان و پیشگیری از آلوده شدن با ویروس‌های مختلف و خطرناک جامعه بسیار مهم است.
فرشته سادات شجاعی روانشناس و مشاور خانواده، در این باره گفت: نقش مهم پدر جدا کردن دختر از مادر و پس از آن ارزش نهادن به او به عنوان دخترش است و دختر به پدری نیاز دارد که او را دوست داشته باشد و در ضمن با عشق ورزیدن به مادر به دختر بیاموزد که باید تبدیل به زنی دوست‌ داشتنی برای مرد آینده‌اش شود.
وی افزود: دختران از 13 سالگی خود را یک زن جوان می‌بینند و بر اساس همین نگرش، همسالان خود را کودکانی بیش نمی‌پندارند و کم کم تمایل خود را برای جلب توجه به مردان بین 15 تا 30 سال معطوف می‌کنند و این سن درست زمانی است که پدر خانواده باید نقش خود را از یک حامی کودکانه که به فکر بازی، خورد و خوراک و... دختر است به یک رفیق شفیق و یار مهربان تغییر داده و با او مطابق یک زن جوان به گفت‌وگو و مشورت بپردازد و حتی از گفت‌وگو در خصوص تشکیل زندگی و... نیز پرهیز نکند.
این روانشناس با بیان اینکه والدین باید نیاز‌ها و انتظارات فرزندان خود به ویژه دختر خود را بشناسند، ادامه داد: پدرها باید رابطه کلامی کاملاً صمیمانه و عاطفی با دختر خود داشته باشند، در علایق او سهیم و شریک شوند، در تفریحات و اوقات فراغت با او همکاری کنند، گفت‌وگو‌های همدلانه همراه با ارتباط چشمی خود را افزایش دهند و خودارزشمندی و عزت نفس فرزندشان را با احترام به ایشان، مسئولیت دادن به او و اعتماد کردن به او بالا ببرند، زیرا پدران اولین قهرمانان زندگی فرزندان خود هستند.
شجاعی خطاب به پدران خانواده، بیان کرد: پدرجان، همیشه کوشش کن در زندگی‌ فرزند خود حضور داشته باشی، به مادرش احترام بگذار، هر لحظه‌ای که با او هستی ارج بگذار، هر روز برایش دعا کن، او را به دنیای خود راه بده و سعی کن با او ارتباط برقرار کنی. تلاش‌ کن که محیط خانه امن، شاد و گرم باشد، هرگز او را مسخره نکن، به مدرسه اش برو و از پیشرفت تحصیلی‌اش معلومات بگیر. تشویقش کن و چیز‌های جدیدی را امتحان کند.
وی افزود: هرگز مقابل او با مادرش جر و بحث نکن. به او کمک کن تا علایق واقعی‌اش را کشف کند و سپس در دنبال کردن علایقش کمکش کن. پس‌انداز کردن را به او یاد بده، به او کمک کن بتواند مستقل شود و سر پای خود بایستد، به او آموزش بده مسئولیت پذیر باشد، نه مسئولیت گریز.
این روانشناس تصریح کرد: بسیاری از دختران معصومی که در دام روابط غیراخلاقی گرفتار شده‌اند، همواره روابط سرد و معیوبی با پدران خود داشته و نه تنها توجه و محبتی از جانب آنان دریافت نکرده‌اند که به اشکال مختلف مورد تحقیر و سرزنش، تنبیه و سختگیری‌های افراطی یا تبعیض و بی تفاوتی آن‌ها واقع شده‌اند.
شجاعی با تأکید بر اینکه پدران باید مهارت‌های گوش دادن را در خود تقویت کنند، ادامه داد: نه تنها به محتوای صحبت‌های دخترتان توجه کنید، بلکه به احساسات ورای کلمات نیز دقت کنید تا بتوانید ارتباط بهتری با او برقرار کنید. یک نکته بسیار مهم این است که شما باید به دخترتان عشق بورزید، اما این علاقه باید در حد نیاز او باشد و فراتر از آن نباشد. نشان دادن علاقه بیش از حد ممکن است باعث شود که دخترتان به شما وابستگی‌ بیمارگونه و غیر منطقی پیدا کند.
بنیان اصلی و ابتدایی تشکیل خانواده برای مرد و زن این است که هر کدام مسئولیت‌های مختص به خود را بر عهده بگیرند. یکی از این مسئولیت‌ها که در گرایش آنان به تشکیل خانواده تعریف می‌شود، مسئله تربیت و تعامل با فرزندان است و نقش مادر نیز در کیفیت بخشی تعامل پدر و دختر می‌تواند بسیار موثر باشد.
همچنین کونانی روانشناس و آسیب‌شناس، در این باره بیان کرد: باید در نظر داشته باشیم که این تعامل از دوران خردسالی شکل می‌گیرد و اگر پدر با دختر رابطه خوبی برقرار کند، آنگاه می‌توان انتظار داشت که دختر در مسیر مطلوبی قرار گرفته است.
کونانی عنوان کرد: باید در نظر داشت که دختران در سنین خردسالی با بحران عاطفی مواجه می‌شوند، پس والدین باید از همان ابتدا دقت داشته باشند که کودکانشان مبتلا به بحران‌های احساسی نشوند، زیرا دخترانی که در کودکی نتوانسته‌اند رابطه خوبی با پدر داشته باشند، در آینده نیز نمی‌توانند با هیچ جنس مخالفی برای زندگی ارتباط برقرار کنند و به عبارتی پل عبور موفقیت ‌آمیز برای یک نوجوان داشتن دوران خردسالی همراه با محبت است.
وی تأکید کرد: سبک رفتاری که پدر با همسرش دارد باید با دختر متفاوت باشد، زیرا در غیر این صورت هم ایفای نقش پدرانه با شکست مواجه می‌شود و هم دختران دچار شکست عاطفی می‌شوند و اگر پدر همان گونه که با همسرش صحبت می‌کند با دخترش نیز چنین لحن و سبک رفتاری داشته باشد «همزادپنداری توهمی» برای دختر ایجاد می‌شود و پدرها باید به صورت تخصصی به هر فرد متناسب با شرایطش محبت کنند.
این روانشناس بیان کرد: دختران باید بدانند که متناسب با آداب و رسوم پدر و واقعیت‌های سنی و جامعه تصمیم بگیرند.
وی تأکید کرد: ‌اگر پدری به دخترش تذکر می‌دهد و محدودیتی را برای او تعریف می‌کند مطمئنا به خاطر خود دختر است و دختران باید به عنوان افرادی شایسته، پذیرای این خیرخواهی پدرانه باشند و با درک و فلسفه عمیق‌تری به موضوع نگاه کنند تا از حالت جنگ و جدل فاصله بگیرند و پدر را به چشم یک همراه نگاه کنند نه یک نیروی مهاجم.
کونانی با بیان اینکه اغلب دخترها دوست دارند زیاد حرف بزنند، اضافه کرد: آن ها برای بزرگ شدن در مقایسه با پسرها به صحبت کردن بیشتری نیاز دارند، بنابراین به افکارشان، آرزوهایشان و هر آنچه که می‌گویند به دقت گوش کنید.
وی خاطرنشان کرد: بهتر است والدین هر چیزی را که کودکشان به عنوان یک موضوع خصوصی با آن‌ها مطرح می‌کنند، هرگز جایی بازگو نکنند؛ زیرا موجب از دست رفتن اعتماد می‌شود که درست کردن این اعتماد از دست رفته کار بسیار سختی است.